Ընկե՛ր, սպասիր ինձ, որ կարողանանք միասին բարձրանալ այնտեղ՝ լեռան գագաթը: Դու, ամեն ինչ արագ մոռանալով, առաջ ես շարժվում, իսկ ինձ համար դժվար է այդքան արագ ընթանալը: Խնդիրները՝ մեզնից մեծ ջանքեր պահանջող, ուժասպառ են անում, և մի պահ հասկանում ես, որ հանգստի կարիք ունես, ու ոչինչ չանելն է երազվում: Ես, բարեբախտաբար, հաղթահարել եմ ոչինչ չանելը, բայց այդքան արագ գնալ, հևասպառ վազել դժվարանում եմ: Քո՝ արկածների հանդեպ սերը երբեմն մոռանում է իմ՝ անդունդներից ունեցած վախերի մասին: Շատ արագ գնալիս ստիպված ես լինելու կանգ առնել, իսկ կանգ առնելը կարող է հետդարձի սկիզբ դառնալ, գիտե՞ս: Հիմա եղանակը լավն է, գալի՞ս ես: Հիմա ես կգամ քո ետևից. լեռը մեզ է սպասում մենք՝ բարձրանալուն: Գնացի՛նք:
Խորեն Սարգսյանի բլոգ 